Cultuur shock!

Ineens is daar de dag..

Na zoveel weken er naar uit te hebben gekeken was dan ineens daar het moment dat ik weg moest. Hoewel het niet echt 'aankwam' heb ik toch als een klein kind staan huilen om afscheid van ro te nemen bij de douane ( die me wel na een hele ondervraging met stomme vragen, troostte) :)
Door de douane heen kwam ik bij onze gate aan waar Sarah al zat te wachten. Op 1 of andere manier bleven al die mensen ons maar aanstaren:S! Maar goed, in het vliegtuig aangekomen, helaas totaal niet wat ik verwacht had van Corendon. Oude harde stoelen zonder kussens. Maar ach, we kunnen niet alles hebben. De start was bijzonder eng aangezien we op de startbaan helemaal heen en weer gingen ( niet een beetje ook zeg! Dus we gingen al scheef de lucht in, waarna we ook weer terug naar beneden 'vielen' en de startbaan net niet raakte (AAAHH OMG PANIEK) maar ik heb heel braaf niet gegild :)!
Waarna we na nog veel meer geschud eindelijk in de lucht zaten en iedereen een beetje op zijn/haar gemak was, kregen we hele heftige turbulentie (we vielen gewoon ineens naar beneden, gevolgd door heftig geschud waardoor de stewardessen, kopjes koffie en broodjes letterlijk door het gang pad (of bij iemand op schoot) vlogen! Iedereen gillen natuurlijk! Dat hield gelukkig maar voor 5 HELE MINUTEN aan XD haha!! Wat een drama haha! We kregen daarna wel het verzoek in de gordels te blijven zitten! Ook hoorde we dat we niet recht konden vliegen doordat er harde mee wind was, waardoor we 3 kwartier eerder zouden landen en nu met meer dan 1000 km per uur door de lucht zoefde